အာဏာသိမ်းစစ်ခေါင်းဆောင် မင်းအောင်လှိုင်ရဲ့တပ်မှာ လက်ရှိတာဝန်ထမ်းဆောင်နေကြတဲ့ အရာရှိအဆင့်ဆင့်နဲ့ စစ်အာဏာရှင်တွေကို မွေးထုတ်ပေးနေတဲ့ တပ်မတော်စစ်တက္ကသိုလ် (DSA- Defence Services Academy) ဟာ အခုချိန်မှာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပျက်သုဉ်းရတော့မယ် အခြေအနေနဲ့ ရင်ဆိုင်နေရပါပြီ။
အခုလည်း သင်္ကြန်ကာလ စစ်ဆင်ရေးနားနေတဲ့အချိန် ရဲဘော်တချို့က သာသနာ့ဘောင်မှာ သင်္ကန်းစည်းကြသလို စခန်းမှာကျန်ခဲ့တဲ့ရဲဘော်တွေတော့ စခန်းအတွက် မရှိမဖြစ်လိုအပ်နေတဲ့ ရေလောင်းအိမ်သာ ဆောက်လုပ်ခြင်းအပါအဝင် တခြားသောအလုပ်တွေကို စုပေါင်းကာ လုပ်အားပေးလို့နေပါတယ်။ အပင်ပေါ်တက်ပြီး သစ်ခုတ်သူက ခုတ်၊ မြေကျင်းတူးသူကတူး၊ အုတ်သယ်သူက သယ်နဲ့ တက်ညီလက်ညီ လုပ်နေကြတာဟာ တဦးပေါ်တဦး ရဲဘော်ရဲဘက်စိတ်ထားတယ်ဆိုတာကို အလုပ်နဲ့သက်သေပြသနေသလိုပါပဲ။
“သူတို့(ကျူးလွန်သူ)တွေကို စဖြစ်တဲ့ကာလတွေမှာ သူတို့ကိုအရေးယူမယ်လို့ထင်တယ်၊ စောင့်လည်း စောင့်ကြည့်ခဲ့တယ်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဖြစ်တဲ့ကာလကနေ ခု ၇ လကျော်လောက်အထိ ပထမဆုံးအကြိမ် ဆိုတာမျိုး တောင် ရုံးချိန်းစစ်ဆေးတာမျိုး မရှိဘူး။ အမှုနဲ့ပတ်သက်လို့ ဘာမှတည်ဆောက်ထားတာလည်း မရှိဘူး။ ပြီးတော့ ဒီဖြစ်စဉ်က ကျနော်တို့ PDF တွေအကုန်လုံးရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာပိုင်းကိုလည်းထိခိုက်တယ်။ အဲတာကြောင့် အခုကာလမှ သတင်းဌာနကနေတဆင့်ထုတ်ဖော်တာပါ”
ထို့ကြောင့် စစ်ကောင်စီ၏ လေယာဉ်များကို တိုက်ရိုက်ဖျက်ဆီးနိုင်ပါက အကောင်းဆုံးဖြစ်ပြီး ယင်းသို့ မဖျက်ဆီးနိုင်ပါကလည်း လေယာဉ်ရှိမည့်နေရာသို့ အသက်ရင်းကာ သွားရောက် ပစ်ခတ်တိုက်ခိုက်မည့်အစား လေယာဉ်တက်မည့်ပြေးလမ်းများကို ဖျက််ဆီးတိုက်ခိုက်သင့်သည်ဟု စစ်ကောင်စီတွင် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သည့် CDM လေတပ်အရာရှိက အကြံပြုသည်။
"စခန်းကို သိမ်းပိုက်ဖို့ အခွင့်ကောင်း အခါကောင်းဖြစ်ပေမယ့် အခုလို မသိမ်းနိုင်လိုက်တာဟာ လက်နက်ချွတ်ယွင်းမှုကြောင့်ပဲလို့ သုံးသပ်တယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အဲဒီနေ့က ကျနော်ပါတဲ့ စစ်ကြောင်းပေါ့။ အင်အား ၁၀ ဦးဝန်းကျင်ရှိတဲ့စစ်ကြောင်းက သေနတ် ၇ လက် လောက်က ပစ်မရဘူး”
တကယ်တော့ ပျော်စရာ၊ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မြန်မာ့ရိုးရာသင်္ကြန်ဟာ စစ်အာဏာရှင်လက်အောက်မှာ ကြောက်စရာ၊ ခြောက်ခြားစရာ၊ စိုးရိမ်စရာ၊ ရွံစရာ၊ မုန်းစရာကောင်းတဲ့ သင်္ကြန်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားတယ်လို့ ဆိုရမှာပါ။
အစွန့်ပစ်ခံ ဘူတာကြီး ဖြစ်သွားတာကလည်း အားလုံးသိကြတဲ့ ၂၀၂၁ နှစ်ဆန်းပိုင်းမှာ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ နိုင်ငံရေး အပြောင်းအလဲက စခဲ့တာပဲ။ ကျနော်ချစ်ရတဲ့ မီးရထားဝန်ထမ်းတွေဟာ ယုံကြည်ရာ အမှန်တရားကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆွဲကိုင်းရင်း ဘဝတွေ အပျက်ခံပြီး ကျနော့်ကို ကျောခိုင်းခဲ့ကြတယ်။
“ဆန္ဒပြပွဲမှာ ပြေးရင်းဖမ်းခံခဲ့ရတာပါ။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လည်း လူစုကွဲပြီး တယောက်တည်းပါသွားတာ။ ကျနော် ရောက်တာနဲ့ ဖုန်းကိုသိမ်းလိုက်ပြီး ပြန်မပေးဘူး။ တချို့တွေ အင်းစိန်ထောင်မပို့ခင် အချုပ်ကျနေတုန်း လိုက်လာတဲ့ မိဘတွေရှိတော့ နေ့ချင်းပြန်လွတ်တာတွေတော့ ရှိတယ်။ ကျနော်တို့ကတော့ လုံးဝဘာမှပေးမပြောဘူး။ တခုခုပြောဖို့လုပ်လိုက်ရင် စစ်သားတွေက အသားရောင်နဲ့ ပုံစံကိုကြည့်ပြီး ဟဲ့ကုလား နေအုံးဆိုပြီး စကား ပေးမပြောဘူး”
“ဖယ်ကျဉ်ခြင်း ခံရတာကတော့ ခဏခဏပါပဲ။ အတန်းထဲမှာဆိုလည်း အတန်းဖော်၊ ဆရာ/ဆရာမတွေရဲ့ ဖယ်ချန်ခြင်းကို ခံရတယ်။ သူက ကုလားမို့လို့ မပေါင်းရဘူး ဆိုတာမျိုးတွေ၊ အတန်းဖော်တယောက်က ကိုယ်နဲ့စကားလာပြောရင်လည်း ဆရာမတွေက မပြောခိုင်းတာ အသက်အရွယ်နဲ့မမျှတဲ့ ခံစားခြင်းမျိုးတွေကို ငယ်ငယ်ကတည်းက ခံစားလာခဲ့ရတယ်”
အာဏာသိမ်းစစ်တပ်ရဲ့ မီးရှို့ဖျက်ဆီးမှုတွေကို အများဆုံးခံရတာ စစ်ကိုင်းတိုင်းပါ။ Data For Myanmar ရဲ့ စောင့်ကြည့် တွက်ချက်မှုတွေအရ အာဏာသိမ်းစကနေ ၂၀၂၃ ဖေဖော်ဝါရီလထိ စစ်ကိုင်းတိုင်းမှာ မီးလောင်ပျက်စီးရတဲ့ နေအိမ် လေးသောင်းခွဲနီးပါး ရှိလာနေပါပြီ။
ခေတ်အဆက်ဆက် စစ်တပ်အုပ်ချုပ်သည်ခေတ်များတွင် လောင်းကစားများကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ လွှတ်ပေးထားခဲ့ပြီး နိုင်ငံရေးအသုံးချခံ၊ ငွေရှာရာနေရာ အဖြစ်သာ အသုံးချခဲ့ရာက လက်ရှိ စစ်အာဏာသိမ်းမှုအလွန် နွေဦးတော်လှန်ရေးကာလတွင်လည်း လောင်းကစားဝိုင်းများက တခေတ်ဆန်းလာခဲ့ပြန်ပါသည်။
"စပါးက စျေးတက်ပြီး ပစ္စည်းက ရှားတယ်။ စပါးစျေးအပေါ်က ဖြစ်နေပြီး ဆန်စျေးက အောက်ရောက်နေတာ။ စပါးစျေးက ဥပမာ မနေ့က တသိန်းဆိုရင် ဒီနေ့က တသိန်းခွဲ ခေါ်နေတာ။ အဲဒီလို လုပ်နေတာက ၂ လလောက်ဖြစ်နေပြီ။ ဘယ်လိုမှ လုပ်ရကိုင်ရတာ မကောင်းဘူး။ အနိမ့်စျေးနဲ့ဝယ် အမြင့်စျေးရောက်မှ ကြိတ်ခွဲရောင်းရမယ့် ပုံစံ ဖြစ်နေတယ်" လို့ ပဲခူးတိုင်းအနောက်ခြမ်းက ဆန်စပါးရောင်းဝယ်သူတဦးက ပြောပါတယ်။
တပိုတွဲလပြည့်နေ့ရဲ့ နှင်းရည်စက်လက်နဲ့ နံနက်ခင်းအာရုဏ်ဦးမှာ အလင်းရောင်မရှိတဲ့ မှောင်ရိပ်ထဲ လူတချို့ရဲ့ လှုပ်ရှားသံတွေက ဆူညံမြန်ဆန်လှချည့်ရဲ့။ မြို့လည်ခေါင် လမ်းလေးဆုံနာရီစင်တဝိုက် တောင်လိုပုံထားသည့် ဉာဏ်ရိုးဖြူဖြူတွေက တောဆင်ရိုင်းတွေရဲ့ အစွယ်ရှည်ရှည်တွေလို ထိုးထိုးထောင်ထောင်ပဲ။
“အိမ်ကတော့ ပြာဖြစ်သွားပြီ။ ဘာမှကို မကျန်ခဲ့တာ စစ်တပ်မီးရှို့ပြီး ပြန်ထွက်သွားတော့ ရွာနားသွားကြည့် သေးတယ်။ အိမ်နေရာမှာပြာပုံကြီးပဲ ကျန်တယ်။ မိသားစုထဲက အသက်ငယ်တဲ့ လူငယ်တွေက တောထဲကစစ်ရှောင်စခန်း တခုမှာအဆင်ပြေသလို နေကြတယ်။ ကျန်တဲ့အသက်ကြီးတဲ့ လူကြီးနှစ်ယောက်ကတော့ တောထဲမှာနေထိုင်ဖို့အဆင်မပြေလို့ ရွာနားနီးစပ် ဘုန်းကြီးကျောင်းတွေမှာ ထားထားတယ်” လို့ အိမ်မီး လောင်ပြာကျသွားတဲ့ အသက် ၃၅ နှစ်အရွယ် အလယ်ရှို့ကျေးရွာက ဒေသခံအမျိုးသားတဦးက ပြောပါတယ်။
တောတောင်၊ မြစ်ချောင်းတွေနဲ့ ပြည့်နက်နေတဲ့ မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ အနောက်ဖက်က ရခိုင်ပြည်နယ်မှာ ယခုနှစ် (၂၀၂၂) မိုးခေါင်တဲ့ သဘာဝကပ်ဆိုးကြီးတခုကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ စိုက်ပျိုးရေးနဲ့သာ အဓိကထား အသက်ရှင်နေရတဲ့ ရခိုင်ပြည်သူတွေမှာ မိုးခေါင်တဲ့ဒဏ်အပြင် လယ်ယာမြေသုံး မြေဩဇာပစ္စည်းတွေရဲ့ ဈေးအဆမတန် မြင့်တက်မှု ဒဏ်ကိုပါ ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ တချို့ လယ်သမားတွေဆိုရင် မိမိရဲ့လယ်မြေတွေကို စွန့် ခွာပြီးတော့ ရေခြား၊ မြေခြား တိုင်းတပါးနိုင်ငံတွေမှာ မိသားစုကို ခွဲခွာပြီးတော့ သွားရောက် အလုပ်လုပ်နေကြရပါတယ်။
Sharing Information to the Local